-
1 danina
сущ.• дань* * *danin|a♀ дань, подать;nakładać \daninaę na kogoś облагать данью кого-л.;składać \daninaę а) платить дань;
б) перен. отдавать дань+haracz, dań
* * *ждань, по́датьnakładać daninę na kogoś — облага́ть да́нью кого́-л.
składać daninę — 1) плати́ть дань; 2) перен. отдава́ть дань
Syn:
См. также в других словарях:
danina — ż IV, CMs. daninanie; lm D. daninain hist. «obowiązkowe świadczenie w naturze lub w pieniądzach na rzecz panującego, państwa lub gminy; haracz ściągany z kraju podbitego» Danina pieniężna a. w pieniądzach. Danina w naturze, w zbożu. Danina z… … Słownik języka polskiego
